Czekając na powrót taty - wspomnienia z dzieciństwa - wiersz ;)

"Przywilejem dzieciństwa jest poruszać się bez przeszkód między magią i owsianką, między bezgranicznym strachem i galopującą radością" - Ingmar Bergman

"Czekając na powrót taty"

Po kryjomu, aluminiowymi łyżkami

wpychałam sobie piasek do buzi,

a w rowie pełnym wody, małymi łódkami,

nie bacząc czy ktoś się ubrudzi,

urządzaliśmy sobie prawdziwe regaty.

I skacząc przez głębokie kanały

z zamierzeniem lądowałam w wodzie po pachy!

Mama krzyczała, dzieci się śmiały.

Moim pierwszym czołgiem, po ściernisku sierpniowym,

snułam się pełzającym biegiem.

Na radziecką kierownicę pot ściekał nowy,

bez wspomagania i dumna z siebie.

Czerwone cegły na komin nosiłam dzielnie.

Ku furii mamy karmiłam myszy,

mokre koty suszyłam na kozie piekielnej.

Śpiewałam myśląc, że nikt nie słyszy.

W osiemdziesiątym siódmym chyba to było,

na powrót taty w oknie czekając,

z telefonu z tarczą czerwonego mówiłam:

- Pomyłka! - do księdza wykręcając.

Pamiętam jeszcze kłosy w młocarni ogromnej

i ciepłą kaszankę na kolację,

a tłumy ludzi po imprezach nieprzytomne,

idące rano do ciężkiej pracy.

Długimi dniami u babci, bez przytulania.

Czy na Limance długie miesiące,

a tu już lepiej, bo jednak bliżej kochania,

chociaż i tak wyrosły mi kolce.

A doczekałam się w końcu taty na szczęście

w naszych podróżach Żukiem państwowym.

Nawet lalkę mogłam sobie wybrać w Peweksie,

choć czekałam na męskie rozmowy.

Tak swe dzieciństwo wspominając rok po roku,

w marzeniach stopy chłodzę gorące

w białej chmurze z ciekłego azotu

i płuca mocno oddychające

z naszej kolorowej Syreny spalinami.

Tłumiąc cywilizacji zapędy,

z tatą do wniosków dochodzimy takich samych,

wszyscy robimy te same błędy.

28.11.2013

Narciarskie ferie, Wisła 2013, z Bartkiem :)