"Słońce" - Trwaj tylko w słońcu, bo nic pięknego nie rośnie w ciemności

Słońce spadło na ziemię
na trawie błyszczą promienie
wysusza krople rosy

gdy po nich chodzisz bosy

Rozgrzewa piasku ziarenka
odbija się w wodnych lusterkach
puszcza zające na ścianie

spocony ściągasz ubranie

Wyrusza po świecie w podróże
aż cienie stają się duże
ogrzewa grządki rzodkiewek

szukasz chłodu pod drzewem

Na zachodzie czerwień rozlewa
przestają szumieć już drzewa
stoi powietrze pod drzwiami

Twoje ciało pod wody strugami

Z nocą pada w objęcia
choć grzałoby jeszcze z chęcią
podaje gwiazdom promienie

głębokim je żegnasz westchnieniem

A ono i na noc zostało
w nadmorskim piasku promienie schowało
asfalcie lepkim ciepło ukryło

już się nie chowasz, twierdzisz, że miło

Nocny wiatr muska Twe ciało
i choć za dnia się przed nim chowałeś
teraz chcesz poczuć ten promień złoty

na miękkim asfalcie stawiasz swe stopy

czujesz, że byłeś w kajdany zakuty
i krzycząc: wolność!!
Wyrzucasz buty

------------------------------

12/02/2012

To jeden z moich ulubionych wierszy. Wesoły. Optymistyczny. Taki mój. Pisząc go, byłam chyba bardzo szczęśliwa ;) A pisałam go kilka dni. Dopieszczałam, muskałam, przytulałam, kochałam. Zupełnie jak kogoś, kto na tyle mojej wrażliwości zupełnie nie zasługuje... Ach, ta miłość! Oślepia jak słońce ;) Fotografią tutaj zajęła się fantastyczna Ela Rogalska ;)